Wyróżniamy dwa rodzaje pozycji walutowych: krótką pozycję walutową oraz długą pozycję walutową. Pozycja długa to sytuacja, w której inwestor ma szansę na zysk, jeśli kurs danej waluty wzrośnie – podobnie jak w przypadku handlu na innych instrumentach finansowych. Przyjrzyjmy się bliżej temu zagadnieniu.

Czym jest pozycja walutowa na rynku finansowym?

Poprzez inwestycję w instrument finansowy inwestor może zająć określoną pozycję na rynku finansowym. To, na którą się zdecyduje, zależy od ogólnych uwarunkowań oraz znajdowania się w sytuacji dłużnika lub wierzyciela.

Na rynku walutowym, w segmencie inwestorów profesjonalnych zajmowanie pozycji na instrumentach finansowych może służyć do tzw. hedgingu – zabezpieczenia wartości posiadanych należności i zobowiązań. Przykładowo – polski producent sprzedający towary w Niemczech z odroczonym terminem płatności zajmuje długą pozycję na parze walutowej EUR/PLN – zyska, jeśli euro umocni się (aprecjonuje) w stosunku do złotego w okresie pomiędzy zawarciem umowy sprzedaży a terminem płatności. Jeżeli producent przewiduje spadek wartości (deprecjację) euro w stosunku do złotego, może zająć pozycję krótką – przeciwstawną – przez co wyeliminuje ryzyko walutowe.

Warto jednak odnotować, że wśród inwestorów detalicznych na przyjęcie długiej lub krótkiej pozycji mają wpływ głównie względy spekulacyjne. Decyzje handlowe opierają się bowiem przede wszystkim na przekonaniach inwestora dotyczących tego, co w przyszłości stanie się z daną walutą.

Pozycję otwiera się na podstawie analizy technicznej oraz fundamentalnej, które mogą prognozować kontynuację trendu spadkowego lub wzrostowego. Otwarta pozycja będzie miała charakter spekulacyjny, ponieważ inwestor „zgaduje”, w którą stronę przesunie się rynek.

Trader może zająć pozycję długą albo krótką, w zależności od swoich przewidywań w stosunku do danego instrumentu. Duże znaczenie ma tu interpretacja ewolucji wartości walut w czasie oraz zmienność rynku, która wpływa na wahania cen.

Rodzaje pozycji walutowych

Jak już wiemy, istnieją dwa rodzaje pozycji walutowych: krótka oraz długa. Czym dokładnie się od siebie różnią?

• Krótka pozycja walutowa jest wybierana w momencie, gdy inwestor, wnioskując z własnych obserwacji i analiz, spodziewa się, że cena danej waluty straci na wartości w krótkim i średnim okresie. W tej sytuacji trader może zyskać, jeśli kurs waluty spadnie.
• A co oznacza długa pozycja walutowa? Inwestorzy zajmują ją, gdy oczekują wzrostów wybranej waluty. Jeśli rynek przesunie się zgodnie z przewidywaniami, czyli cena waluty rzeczywiście wzrośnie, trader odnotuje zysk.

W obu sytuacjach trader dąży do wypracowania zysku. W tym celu wykonuje analizę i działa zgodnie z obraną przez siebie strategią inwestycyjną. Nie można jednak zapominać o ryzyku związanym z handlem. Niezależnie od tego, jak dokładną analizę przeprowadzi inwestor, zawsze istnieje możliwość, że ruch rynku nie będzie zgodny z jego przewidywaniami. Wówczas może odnotować stratę.

Jednoczesne zajmowanie różnych pozycji walutowych

Na rynku walut bardzo popularne jest zajmowanie jednocześnie dwóch pozycji: długiej i krótkiej. Inwestorzy postępują w ten sposób, aby ograniczyć ryzyko. Jak to możliwe?

Walutami zawsze obraca się w parach, może to być np. kurs euro do dolara – EUR/USD. Oznacza to, że inwestorzy kupują i sprzedają jedną walutę za drugą. Czasem zdarza się, że sprzedaż jena wiążę się z opłatą w dolarach lub euro. Inwestor, który sprzedaje jena za dolary, może polegać na przyszłej wartości dolara w stosunku do jena.

Pozycja walutowa przedsiębiorstwa

Jak było to już wspomniane, temat pozycji walutowej dotyczy także przedsiębiorstw, które prowadzą przynajmniej część działalności ma rynkach zagranicznych. Oznacza to, że przeprowadzają transakcję w obcych walutach, a zatem są narażone na ryzyko walutowe. Może się ono przyczynić do zmniejszenia zysku lub nawet przynieść straty. W tym ujęciu pozycja walutowa określa różnicę między pasywami (zobowiązaniami) a aktywami (należnościami) przedsiębiorstwa w danej walucie.

W wąskim znaczeniu długa pozycja walutowa występuje wtedy, gdy suma wszystkich wpływów w konkretnej walucie jest wyższa niż suma wypływów. W szerokim zaś – jest to wartościowa nadwyżka aktywów w obcych walutach nad pasywami.

Pozycja krótka jest jej przeciwieństwem i występuje wtedy, gdy kwota wypływów w danej walucie przewyższa kwotę wypływów.

Prawidłowa ocena pozycji nie jest jednak zadaniem prostym, ponieważ składa się na nią znacznie więcej różnorodnych czynników. Są to m.in. zobowiązania i należności w obcej walucie, rachunki walutowe, kredyty i zaliczki. Wszystkie te kwestie muszą być wzięte pod uwagę. Na ich podstawie określa się także ryzyko walutowe.

Zarejestruj się na platformie e-learningowej AvaTradeSchool!

Powyższa informacja stanowi publikację handlową i jest upowszechniania w celu promocji usług świadczonych przez Ava Trade EU Ltd.