Obligacje 100-letnie miały być świetną lokatą kapitału. Okazały się więzieniem dla kapitału. A nawet pułapką, z której wielu wyszło już z potężną stratą.

Kilka lat temu dwa kraje wyemitowały 100-letnie obligacje

Nawet uniwersytet w Oksfordzie promował to aktywo. Inwestorzy poszukiwali wtedy bezpiecznych przystani. Okazało się jednak, że wpadli w pułapkę.

W 2017 roku Argentyna sprzedała obligacje 100-letnie o wartości 2,75 mld USD z terminem zapadalności w 2117 r. i rentownością 7,9%. I co? I już w 2020 roku Argentyna nie spłaciła i nie zrestrukturyzowała obligacji. Wierzyciele Argentyny otrzymali średnio 54,5 centa za zainwestowane 1 USD.

W tym samym roku 100-latki wyemitowała Austria, o wartości 3,5 mld euro. Potem doszło do kolejnej emisji, która podniosła łączną wartość emisji do 6 mld euro. I co? Obecnie ten papier jest handlowany po 72% nominału. Oczywiście, półroczne płatności kuponowe w wysokości 2,1% pomagają ograniczać całkowitą stratę.

Nadszedł zły czas dla papierów dłużnych. Obligacje tanieją, gdy stopy procentowe rosną. A w całej Europie od końca 2021 roku do połowy 2023 podnoszono stopy. Austria należy do strefy euro, więc dotknęła ją jastrzębia polityka EBC.

Czy stopy spadną do poziomu sprzed pandemii

Inwestorzy wciąż wiążą duże nadzieje z obligacjami Austria 2120 w obliczu nadchodzących obniżek stóp. Problem w tym, że austriacka obligacja 100-letnia oferuje rentowność na poziomie 2,3%, nie oferując żadnego wzrostu w porównaniu z 10-letnimi niemieckimi Bundami – zwracała uwagę kilka miesięcy temu Althea Spinozzi, szefowa działu fixed income Saxo Banku.

„Chociaż instrument ten niewątpliwie skorzysta na cyklu obniżek stóp procentowych, segment obligacji o bardzo długim terminie zapadalności jest zagrożony rynkiem niedźwiedzia. Aby obligacja austriacka powróciła do poziomu bliskiego 100, należy założyć, że stopy procentowe spadną w okolice poziomów sprzed Covid-19. Jest to odważny zakład w ciągle zmieniającym się świecie, w którym napięcia geopolityczne pozostają wysokie i trwa deglobalizacja” – stwierdziła Spinozzi.

Owszem, obligacje austriackie mają profil ryzyka podobny do niemieckich Bundów – wskazuje analityczka. „W związku z tym inwestorzy mogą skorzystać na dodatkowym wzroście w stosunku do niemieckich papierów, podejmując jednocześnie minimalne dodatkowe ryzyko w porównaniu z europejskim benchmarkiem” – wskazuje ekspertka Saxo Banku. „Jednak najważniejsze pytanie brzmi: czy rentowność austriackiej obligacji stuletniej spadnie tak samo, jak rentowność 10- i 30-letnich Bundów, gdy EBC zacznie obniżać stopy procentowe? Odpowiedź na to pytanie jest trudna” – dodaje Spinozzi.

Czas trwania to nie 100 lat

Na koniec ciekawostki o tych 100-latkach. W momencie emisji argentyńska obligacja miała czas trwania wynoszący… około 8 lat. Dzięki wysokim płatnościom kuponowym była mniej wrażliwa na zmiany stóp procentowych, niż mógłby sugerować jej 100-letni okres zapadalności.

Tymczasem austriackie obligacje stuletnie miały czas trwania w momencie emisji wynoszący prawie 42 lata. A kiedy stopy procentowe zostały obniżone po pandemii, a rentowności spadły, czas trwania osiągnął szczyt na poziomie ponad 60 lat.

Jak to możliwe? Otóż zapadalność to co innego niż czas trwania. Duracja (duration) obligacji to termin oznaczający średni ważony okres oczekiwania na wpływ środków pieniężnych z obligacji (średni termin wykupu obligacji). Jest to miara wrażliwości zmian ceny obligacji na zmiany rynkowych stóp procentowych.

Tekst przygotował FXMAG